Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Reportaż o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m.in. dzięki temu utworowi rozpowszechnił i utrwalił się mit majora Henryka Dobrzańskiego, ps. "Hubal".W 1945 roku we Włoszech Melchior Wańkowicz spotkał jednego z hubalczyków, który opowiedział mu dzieje oddziału. Tym żołnierzem był Romuald Rodziewicz, ps. "Roman". Jego relacja doczekała się kilku wydań. I jest na wagę złota - obejmuje nie tylko działania jednego pierwszych oddziałów partyzanckich i losy jego członków, ale też odkrywa niezrealizowane plany ich dowódcy.

Kamikadze boski wiatr Japonia, II wojna światowa, jest rok 1944. Na rozkaz fanatyków z Tokio utworzono Kamikadze - samobójcze jednostki lotnicze. W bombardowaniach powietrznych pilot celował własnym samolotem. Blisko 5 tysięcy żołnierzy oddało życie w ofierze, za cesarza, za imperium. Opowieść powstała na podstawie pamiętnika jednego z pilotów.

Tajna agentka polskiej armii podziemnej, potem takze brytyjskiego wywiadu, piekna Krystyna, podczas wojny poslugujaca sie pseudonimem Christine Granville, odciska pietno na kazdym, kto sie z nia styka. Kolekcjonuje kochankow i bohaterskie czyny, nie przejawia za grosz ostroznosci, rozkosz i smierc dzieli w jej zyciu ledwie dostrzegalna granica. Wokol historycznej postaci Krystyny Skarbek Maria Nurowska zbudowala barwna i wielowatkowa opowiesc o kobiecie zmagajacej sie z okrutnym losem, pelnej sprzecznosci, do konca nieodgadnionej.

Jesień 1941 roku, na Atlantyk wypływa okręt. Cel - walka z wrogiem, zatopienie nieprzyjaciela. Dowódca wraz z załogą muszą stawić czoła nie tylko czyhającemu we mgle wrogowi, ale i zdradliwym warunkom pogodowym - bezlitosnym sztormom - czy też ograniczeniom samego okrętu. Ta przejmująca i dogłębnie poruszająca powieść staje się świadectwem ówczesnych wydarzeń, pozbawiony zbędnego patosu utwór jest sumą doświadczeń autora z czasów II wojny światowej. Powieść swą niebywałą popularność zawdzięcza nie tylko tematowi, jaki podjął autor, ale także i przemyślanej fabule oraz umiejętnie poprowadzonej akcji.

Okręt znany jest również z ekranizacji, na podstawie książki powstał zarówno film nominowany do Oscara, jak i kilkuodcinkowy serial. Książka została przełożona na kilkanaście języków.

W czasie wielkiej wojny ojczyźnianej zginęły miliony radzieckich dzieci. Rosyjskich, białoruskich, ukraińskich, żydowskich, tatarskich, łotewskich, cygańskich, kozackich, uzbeckich, ormiańskich, tadżyckich. Te, które przeżyły, wojny nie zapomniały nigdy. Dla nich to wspomnienie pierwszego papierosa otrzymanego od Niemca, zapach bzu i czeremchy, zabawa w strzelanie, pierwsze grzyby w lesie, kózka, która miała dawać mleko i zapewnić rodzinie przetrwanie. Ale też sprawy, przed którymi dzieci powinny być chronione - śmierć, cierpienie, brak ojca, okrucieństwo i głód.

Swietłana Aleksijewicz po raz kolejny udziela głosu tym, którzy go dotąd nie mieli. Tym, którzy przez lata byli tylko częścią niemego, anonimowego tłumu, tak zwanej ludności cywilnej, w wielkiej historii zawsze mniej ważnej od żołnierzy.Genialna reporterka udowadnia, że bez ich pamięci ciągle nie wiemy, czym jest wojna.

Wydawałoby się, że nie ma nic prostszego. Ot, znaleźć kilkadziesiąt osób, które jako dzieci przeżyły wojnę, zebrać ich relacje i ułożyć w książkę. Jednak żeby stała się lekturą jednocześnie wstrząsającą i pasjonującą, pokazującą bez śladu patosu całą grozę wojny, trzeba być Swietłaną Aleksijewicz. Posiadła ona wyjątkową umiejętność najpierw znajdowania fascynujących tematów, następnie nietuzinkowych rozmówców, z których pamięci potrafi wydobyć to, co najważniejsze, najboleśniejsze, najgłębiej dotąd ukrywane, a wreszcie konstruowania z tych wypowiedzi niezwykłego dzieła. Niezwykły był też fakt, że bohaterowie tej książki w ogóle przetrwali, wojna i okupacja były bowiem na Białorusi, o której przede wszystkim jest ta książka, straszliwe - w stopniu nieporównywalnym nawet z tak przecież doświadczoną Polską. W książce niewiele jest "dorosłej" wojny, walki czy bohaterstwa, nie ma jednak praktycznie relacji bez wspominania głodu, utraty najbliższych, ucieczek, pacyfikacji, samotności, domów dziecka, przeżycia tylko dzięki przypadkowi i łutowi szczęścia. To czyni ją jeszcze bardziej tragiczną i jeszcze bardziej wiarygodną. I tym bardziej trzeba ją przeczytać.
(prof. dr hab. Jerzy Kochanowski)

Rok 1940, Saloniki. Grecy wiedzą, że nadchodzi wojna - hitlerowcy zajęli już kraje skandynawskie i Francję. Lada chwila Włosi zaatakują Grecję, atmosfera staje się napięta.

Costa Zannis, oficer salonickiej policji - człowiek o barwnej przeszłości i kontaktach w całej Europie - nie zajmuje się zwykłymi przestępstwami, lecz sprawami większej wagi. Kiedy wojna dociera do Grecji, Zannis bierze udział w walkach, między innymi przeciwko Włochom w Macedonii, po czym wraca do Salonik. Angażuje się w pomoc Żydom, organizując kanał przerzutowy z Berlina do Stambułu.

Talent Zannisa imponuje Brytyjczykom i angażują go do misji mającej na celu wydostanie z okupowanego Paryża bardzo cennego dla nich naukowca. Costa, człowiek z zasadami i pełen bezgranicznego poświęcenia, oczywiście podejmuje się niebezpiecznego zadania.

Rok 1933. Serce hitlerowskiego Berlina. Wielki, epicki spektakl życia i śmierci widziany oczyma amerykańskiej rodziny dyplomatów.

Amerykański ambasador William E. Dodd przyjeżdża do Niemiec z żoną, synem oraz pełną temperamentu córką Marthą. Początkowo Martha jest urzeczona licznymi przyjęciami i towarzyszącą im pompą, oczarowana przez przystojnych młodych mężczyzn, obywateli III Rzeszy, z ich zaraźliwym entuzjazmem dla uczynienia z Niemiec światowej potęgi.

W miarę jak prześladowania Żydów przybierają na sile, a główni bohaterowie książki stają się ich naocznymi świadkami, ambasador Dodd zaczyna alarmować amerykański Departament Stanu. Ten jednak pozostaje obojętny.

W czasach gęstniejącego mroku, Doddowie przeżyją dni pełne ekscytacji, intryg i romansów - aby ostatecznie z przerażeniem ujrzeć kulminację przemocy i morderstw, demaskujących prawdziwy charakter Hitlera i jego bezwzględnych dążeń.